Przy większych głębokościach otwory badawcze wykonuje się pod osłoną rur stalowych średnicy co najmniej 15 cm. W terenie równinnym i o podobnej budowie geologicznej wystarczy wykonać dwa otwory badawcze na 1 km drogi; w terenie o urozmaiconej rzeźbie liczba otworów powinna być większa. Miejsca przewidywanych wykopów bada się co najmniej w trzech. punktach wzdłuż drogi; jeden lub dwa punkty można wyznaczyć w przypuszczalnych miejscach zerowych robót ziemnych. Głębokość otworów badawczych powinna wynosić: a) przy nasypach – 2 m poniżej powierzchni terenu, b) przy wykopach – 2 m poniżej przewidywanej niwelety, c) przy nasypach na bagnach – 2 m poniżej dna bagna. Read the rest of this entry »

Piknometr składa się ze słoika szklanego, stożka metalowego i uszczelki gumowej. Stożek tworzy nakręcane na słoik zamknięcie z otworem o średnicy 6 mm. Przy określaniu tą metodą wilgotności gruntów spoistych, a zwłaszcza glin ciężkich i iłów, należy przed włożeniem odważonej ilości gruntu do piknometru doprowadzić grunt do stanu płynnej papki. Można to wykonać przez rozcieranie gruntu w misce, przy równoczesnym stopniowym dolewaniu wody w takiej ilości, aby papka zmieściła się w piknometrze wraz z wodą, jaka będzie użyta do dokładnego spłukania resztek płynnej papki gruntowej. Pozostałe dalsze czynności są takie, jak przy określaniu tą metodą wilgotności gruntów sypkich. Read the rest of this entry »

Po zapoznaniu się z mapami geologicznymi i gleboznawczymi okolic, przez które przechodzi projektowana droga, co daje ogólną orientację, jakie i jakiego pochodzenia materiały można znaleźć w pobliżu trasy, .należy zasięgnąć dodatkowych informacji u dróżników, sołtysów i miejscowej ludności o miejscach występowania piasków, pospółki względnie żwirów i obejrzeć wszystkie spotykane odkrywki. Czasem rodzaj materiału fundamentów domów wiejskich (kamień), a także rodzaj roślinności może dać wskazówkę o istnieniu złóż materiałów (np. sosna wskazuje, że w okolicy są piaski). Sam charakter prac rozpoznawczych zmienia się w zależności od tego, czy teren jest równinny czy górzysty. Na równinie zazwyczaj brak odkrywek i poszukiwania trzeba prowadzić kilkusetmetrowym pasem wzdłuż osi trasy, natomiast w górach często są istniejące już odkrywki złóż, do których zbadania można się ograniczyć. Read the rest of this entry »

W czasie ubijania gruntu cylinder powinien stać na ciężkim bloku betonowym. Po ubiciu ostatniej warstwy należy- ściąć nadmiar gruntu, prowadząc linię użytą do ścięcia od środka ku krawędzi cylindra i oznaczyć ciężar objętościowy gruntu według- PN-55B.-04488, Ciężar objętościowy należy obliczać z dokładnością do trzeciego znaku po przecinku , Po wyjęciu próbki z cylindra należy oznaczyć średnią wilgotność ubitego gruntu zgodnie z PN-5B-044gj, pobierając co najmniej z dziewięciu punktów próbkę o łącznym ciężarze około 50 G. Następnie grunt należy rozdrobnić (6- 7 mm), dodać tyle wody, aby wilgotność gruntu zwiększyła się o 1- 2010 i wykonać ponowne; ubijanie: Podobne czynności powtarza się do momentu, gdy ciężar objętościowy ubijanej próbki. zacznie się wyraźnie zmniejszać. Według PN-59B-04491 dopuszcza się. Read the rest of this entry »

Zależnie od lokalnych warunków wykop baki zakłada się z boku lub ze środka obszaru przeznaczonego do eksploatacji, Wykopem usuwa się zbędną skrywkę oraz odwozi urobek. Kamieniołomy wapiennicze przesuwają front robót równoległe lub wachlarzowo. Wybór sposobu posuwania się w przód zależy od lokalnych warunków terenowych, kierunku zalegania pokładów, od własności surowców oraz ich dalszej przeróbki, wreszcie od rodzaju środków transportowych. W kamieniołomach stokowych urobek transportuje się powierzchni kolejkami linowymi lub pochylniami przekazującymi surowiec do miejsca jego przeróbki. Z kamieniołomów wgłębnych wydostaje się surowiec za pomocą wyciągów linowych, które podciągają wózki na poziom terenu do dalszego przerobu. Read the rest of this entry »

Ortokrzemian wapniowy tworzy się w fazach stałych już w temperaturze od 1 250°C. Wszystkie opisane związki wapnia są znanymi minerałami, występującymi w klinkierze portlandzkim. Nadają one zawierającemu je wapnu własności hydrauliczne. Wapno wypalone w wyższej temperaturze z surowców zawierających znaczniejsze ilości domieszek ilastych (gliny lub piasku) po zarobieniu wodą gasi się opornie li niecałkowicie. Wapno takie nazywamy spieczonym lub przepalonym. Read the rest of this entry »

Piec polowy. Stałe piece polowe zużywają około 40% paliwa umownego. Istnienie ich po dziś dzień może być usprawiedliwione tylko gdzieś w odludnych zakątkach przemysłowo zacofanych bajów. Piec polowy najczęściej buduje się w formie prostokątnej komory z góry otwartej. Ściany tej komory wykonane są z kawałków surowca lub cegły czerwonej, spojonych zaprawą wapienną. Read the rest of this entry »

Czynności związane z prowadzeniem wypalania wapienia w piecu Hoffmana (podano niżej). Załadowanie wapienia do pieca na zasadzie cofania się przed ogniem i zakładanie papieru szybrowego na całej powierzchni przekroju każdej zapełnionej komory. Załadowanie wapienie do wypalania wymaga dużej umiejętności ,i dokładności wykonania: od tego w dużej mierze zależy jakość otrzymanego wapna i ekonomika wypalania. Zagadnienie to polega na pozostawianiu pustych kanalików ciągowych i otworów do przedostawania się węgla do spodu (tła pieca). W zależności od liczby otworów (czeluści) zasypowych w sklepieniu pieca (bywają 3, 4 i 5) układa się kamień na spodzie pieca, w ten sposób, żeby powstała taka sama liczba biegnących nieprzerwanie wzdłuż tunelu kanalików ciągowych wysokości około 60 –:– 80 cm i szerokości 20 –:– 30 cm. Read the rest of this entry »

Górna powierzchnia płaskiego stropu zbiornika wykonana jest ze spadkiem 2-3°/0, aby zapewnić odpływ wód przesiąkających przez ziemne pokrycia. Przed pokryciem ziemią w celu ocieplenia powierzchnie zewnętrzne pokrywa się wyprawą asfaltową. Przewietrzanie należy tak wykonać, – aby do wnętrza nie dostawały się zanieczyszczenia. W tym celu wyloty przewodów zabezpiecza się siatką oraz daszkiem. Zbiorniki większe zaopatruje się w drzwi stalowe, zamykane na klucz. Read the rest of this entry »

Cylinder pompy zaopatrzony jest w regulowany zawór do zasysania powietrza i uzupełniania jego zapasu w hydroforze (zazwyczaj w ilości 2% tłoczonej wody). W urządzeniach nowoczesnych stosowane są pompy odśrodkowe samozasysające z zaworem smoczkowym. Zawór ten pozwala uzupełniać zapas powietrza w hydroforze, a zaopatrzenie urządzenia hydroforowego w sprężarkę z silnikiem jest zbyteczne. Wymienione pompy zasysają również wodę w przypadku niedomykania się zaworu stopowego, a nawet gdy w przewodzie ssawnym występują niewielkie nieszczelności. W większych urządzeniach zamiast jednego dużego zbiornika buduje się dwa lub więcej mniejszych. Read the rest of this entry »